İlk ve Acil Yardım Programı Öğrencilerinin Fiziksel Aktivite Seviyelerine Göre Sıkıntıya Dayanma Durumlarının İncelenmesi
Abstract
Bu araştırmada paramedik bölümü öğrencilerinin fiziksel aktivite seviyelerine göre sıkıntıya dayanma durumlarının incelenmesi amaçlanmıştır. Artvin Çoruh Üniversitesi İlk ve Acil Yardım Programı’nda öğrenim gören öğrencilere uygulanan çalışma; kişisel bilgi formu, uluslararası fiziksel aktivite anketi ve sıkıntıya dayanma ölçeği olmak üzere 3 bölümden oluşmaktadır. Sıkıntıya dayanma ölçeğinde 15 soru, Uluslararası fiziksel aktivite anketinde 7 soru, demografik bilgilerde ise 4 soru olmak üzere toplamda 26 soru bulunmaktadır. Araştırma kesitsel araştırma niteliği taşımaktadır. Çalışma 108 öğrenciden elde edilen verilerle tamamlanmıştır. Elde edilen veriler SPSS-22 paket programında analiz edilmiştir. Çalışma sonucunda elde edilen verilere göre katılımcıların 17’si (%15.7) inaktif, 61’i (%56.5) minimum aktif ve 30’u (%27.8) çok aktiftir. Cinsiyet değişkenine göre fiziksel aktivite seviyeleri anlamlı olarak değişmektedir. Fiziksel aktivite puanı erkeklerde 2.3208, kadınlarda ise 1.9273 olarak saptanmıştır. Fiziksel aktivite seviyelerine göre sıkıntıya dayanma puanları arasında anlamlı fark yoktur. Aile gelir düzeyine göre katılımcıların fiziksel aktivite seviyelerinde ise anlamlı farlılık saptanmıştır. Asgari ücret ve altında aile gelir düzeyi olanlarda fiziksel aktivite seviyesi 1.8621 iken, Asgari ücret ve üstünde aile gelir düzeyi olanlarda fiziksel aktivite seviyesi 2.2152’dir. Hem paramedik mesleğinin doğasında ki gereklilikler hem de genç yaşta yapılan aktivitenin sürdürülebilir alışkanlıklar oluşturabilmesi yönüyle paramedik bölümlerinde fiziksel hareketlilik ve beden eğitimi konusunda yapılan dersler üzerinde daha fazla eğilim gösterilmeli. Ayrıca söz konusu derslere rağmen ortaya çıkan yetersiz fiziksel aktivite durumunu açıklamaya yönelik daha ayrıntılı araştırmalar yapılmalıdır.
Thanks
Gerçekleştirilen çalışmanın literatüre ve saha çalışanları olan Paramediklere katkı sağlaması ümit edilmektedir. Çalışmalarınızda kolaylıklar diler, saygılar sunarım...
References
- Studnek, J. R., & Crawford, J. M. (2007). Factors associated with back problems among emergency medical technicians. American journal of industrial medicine, 50(6), 464-469.
- Crill, M. T., & Hostler, D. (2005). Back strength and flexibility of EMS providers in practicing prehospital providers. Journal of occupational rehabilitation, 15(2), 105-111.
- Yenal, S. (2010). Hastane Öncesi Acil Bakım Eğitimi Sürecinde Mesleksel Risk Etmenleri İle İlgili Bilgi Düzeyinin Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, D.E.Ü. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir
- Sheridan, S. (2019). Paramedic health status, fitness and physical tasks: A review of the literature. Australasian Journal of Paramedicine, 16.
- Porter, S., & Johnson, A. (2008). Increasing Paramedic Students' Resiliency to Stress: Assessing correlates and the impact of intervention. College Quarterly, 11(3), n3.
- Hegg-Deloye, S., Brassard, P., Jauvin, N., Prairie, J., Larouche, D., Poirier, P., ... & Corbeil, P. (2014). Current state of knowledge of post-traumatic stress, sleeping problems, obesity and cardiovascular disease in paramedics. Emergency Medicine Journal, 31(3), 242-247.
- Murat, A. T. A. N., & Tekingündüz, S. (2014). Ambulans Çalışanlarının (112) Tükenmişlik, Algılanan İş Stresi Ve İş Tatminlerinin Kişisel Özelliklere Göre İncelenmesi. Social Sciences, 9(3), 54-69.
- Maguire, B. J., Hunting, K. L., Smith, G. S., & Levick, N. R. (2002). Occupational fatalities in emergency medical services: a hidden crisis. Annals of emergency medicine, 40(6), 625-632.
- Urgancı, Ç. (2018). İstanbul 112 Acil Sağlık Hizmetleri Çalışanlarının Mesleki Tükenmişlik Düzeyleri, Algılanan Stres Düzeyi Ve Stresle Başa Çıkma Stillerinin Evlilik Doyumunu Yordama Gücü. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Aydın Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Bužga, M., Jirák, Z., & Bužgová, R. (2015). State of physical health and fitness of paramedics in Czech republic. WALFENIA Journal, 22(3), 206-212.
- Şahin, M., Yetim, A. A., & Çelik, A. (2012). Psikolojik sağlamlığın gelişiminde koruyucu bir faktör olarak spor ve fiziksel aktivite. The Journal of Academic Social Science Studies, 5(8), 373-380.
- TC Sağlık Bakanlığı Türkiye Halk Sağlığı Kurumu. (2014) Türkiye fiziksel aktivite rehberi: https://hsgm.saglik.gov.tr/depo/birimler/saglikli-beslenme-hareketli-hayat-db/Fiziksel_Aktivite_Rehberi/Turkiye_Fiziksel_Aktivite_Rehberi.pdf Sawyer, S. M., Afifi, R. A., Bearinger, L. H., Blakemore, S. J., Dick, B., Ezeh, A. C., & Patton, G. C. (2012). Adolescence: a foundation for future health. The Lancet, 379(9826), 1630-1640.
- Micalos, P. S., MacQuarrie, A. J., Haskins, B. A., Barry, E., & Anderson, J. K. (2017). Evaluation of the health and physical activity characteristics of undergraduate paramedic and nursing students. Australasian Journal of Paramedicine, 14(2).
- Türkmen, S., Çelik, A., Tunar, M., Tok, İ., Tatlıbal, P., & Ada, E. N. D. (2010). Paramedik Program Öğrencilerinde Beden Eğitimi Ve Güç Geliştirme Dersinin Vücut Kompozisyonu Ve Fiziksel Performans Üzerine Etkileri. Beden Egitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 4(2).
- Akman, A.O., Aydoğdu, O., Öztürk, Z.B., Demirbüken, İ., Sarı, Z., Çolak, T.K., Acar, G., Yurdalan, S. ve Polat, M.G., 2013, Ofis çalışanlarının fiziksel aktivite düzeylerinin; bel ağrısı, yaşam kalitesi, depresyon ve anksiyete seviyesi üzerine etkisi, 7. Ulusal Spor Fizyoterapistleri Kongresi, Ankara.
- Yoncalık, M.T., Aslan, E., Yaka, M., 2017 Fizik tedavi ve rehabilitasyon alan hastaların fiziksel aktivite düzeyleri ile sağlıklı yaşam davranışı biçimleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 2(3), 57-68.
- Clarke, K.K., Freeland, G.J., Klohe, L.D.M., Milani, T.J., Nuss, H.J., Laffrey, S., 2007, Promotion of physical activity in low-income mothers using pedometers, J Am Diet Assoc.,107, 962-967.
- Hootman, J.M., Macera, C.A., Ham, S.A., Helmıck, C.G., Joseph, E., Snıezek, J.E., 2003, Physical activity levels among the general us adult population and in adults with and without arthritis,Arthritis & Rheumatism, Arthritis Care & Research. 49(1),129-135.
- Güler-Edwards, A. (2008). Relationship between future time orientation, adaptive selfregulation, and well-being: Self-type and age related differences (Doktora tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir (Tez No.227638).
- Göçet-Tekin, E. (2014). Üniversite öğrencilerinin psikolojik iyi olma, duygusal zeka ve sosyal iyi olma düzeyleri arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Doktora tezi. Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
- Çakmak, Ö. (2005). Eğitim Ve Fen-Edebiyat Fakülteleri Biyoloji Bölümü Öğrencilerinin Kaygı Düzeylerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 4(14), 115-127.
- Bilgel, N., Kabataş, B., Atalar, G., & Gündüz, Y. (2007). Uludağ üniversitesi iktisadi ve idari bilimler fakültesi öğrencilerinin duygu durum araştırması. 8. Türkiye Ekonometri ve İstatistik Kongresi, 24-25.
Abstract
In this study, it was aimed to investigate the situations where students of the paramedic department could resist distress according to their physical activity levels. The study applied to the students studying in Artvin Coruh University First and Emergency Aid Program; consists of 3 parts: The personal information form, the international physical activity questionnaire and the scale of endurance. There are total of 26 questions, including 15 questions on the dıstress tolerance scale, 7 questions on the international physical activity survey and 4 questions on demographic information. The research is a cross-sectional research. The study was completed with data from 108 students. The data obtained were analyzed in SPSS-22 package program. According to the data obtained as a result of the study, 17 (15.7%) of the participants are inactive, 61 (56.5%) are minimum active and 30 (27.8%) are very active. Physical activity levels vary significantly according to the gender variable. Physical activity score was found as 2.3208 in men and 1.9273 in women. According to physical activity levels, there is no significant difference between stress tolerance scores. There was a significant difference in the physical activity levels of the participants according to the family income level. While the physical activity level is 1.8621 in those with a family income level below the minimum wage, the physical activity level in those with a family income level above the minimum wage is 2.2152. There should be more tendency on the lessons on physical mobility and physical education in the paramedic sections, both in terms of the inherent facts of the paramedic profession and the ability to create sustainable habits at an early age. In addition, more detailed research should be done to explain the insufficient physical activity situation that occurs despite these courses.
References
- Studnek, J. R., & Crawford, J. M. (2007). Factors associated with back problems among emergency medical technicians. American journal of industrial medicine, 50(6), 464-469.
- Crill, M. T., & Hostler, D. (2005). Back strength and flexibility of EMS providers in practicing prehospital providers. Journal of occupational rehabilitation, 15(2), 105-111.
- Yenal, S. (2010). Hastane Öncesi Acil Bakım Eğitimi Sürecinde Mesleksel Risk Etmenleri İle İlgili Bilgi Düzeyinin Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, D.E.Ü. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir
- Sheridan, S. (2019). Paramedic health status, fitness and physical tasks: A review of the literature. Australasian Journal of Paramedicine, 16.
- Porter, S., & Johnson, A. (2008). Increasing Paramedic Students' Resiliency to Stress: Assessing correlates and the impact of intervention. College Quarterly, 11(3), n3.
- Hegg-Deloye, S., Brassard, P., Jauvin, N., Prairie, J., Larouche, D., Poirier, P., ... & Corbeil, P. (2014). Current state of knowledge of post-traumatic stress, sleeping problems, obesity and cardiovascular disease in paramedics. Emergency Medicine Journal, 31(3), 242-247.
- Murat, A. T. A. N., & Tekingündüz, S. (2014). Ambulans Çalışanlarının (112) Tükenmişlik, Algılanan İş Stresi Ve İş Tatminlerinin Kişisel Özelliklere Göre İncelenmesi. Social Sciences, 9(3), 54-69.
- Maguire, B. J., Hunting, K. L., Smith, G. S., & Levick, N. R. (2002). Occupational fatalities in emergency medical services: a hidden crisis. Annals of emergency medicine, 40(6), 625-632.
- Urgancı, Ç. (2018). İstanbul 112 Acil Sağlık Hizmetleri Çalışanlarının Mesleki Tükenmişlik Düzeyleri, Algılanan Stres Düzeyi Ve Stresle Başa Çıkma Stillerinin Evlilik Doyumunu Yordama Gücü. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Aydın Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Bužga, M., Jirák, Z., & Bužgová, R. (2015). State of physical health and fitness of paramedics in Czech republic. WALFENIA Journal, 22(3), 206-212.
- Şahin, M., Yetim, A. A., & Çelik, A. (2012). Psikolojik sağlamlığın gelişiminde koruyucu bir faktör olarak spor ve fiziksel aktivite. The Journal of Academic Social Science Studies, 5(8), 373-380.
- TC Sağlık Bakanlığı Türkiye Halk Sağlığı Kurumu. (2014) Türkiye fiziksel aktivite rehberi: https://hsgm.saglik.gov.tr/depo/birimler/saglikli-beslenme-hareketli-hayat-db/Fiziksel_Aktivite_Rehberi/Turkiye_Fiziksel_Aktivite_Rehberi.pdf Sawyer, S. M., Afifi, R. A., Bearinger, L. H., Blakemore, S. J., Dick, B., Ezeh, A. C., & Patton, G. C. (2012). Adolescence: a foundation for future health. The Lancet, 379(9826), 1630-1640.
- Micalos, P. S., MacQuarrie, A. J., Haskins, B. A., Barry, E., & Anderson, J. K. (2017). Evaluation of the health and physical activity characteristics of undergraduate paramedic and nursing students. Australasian Journal of Paramedicine, 14(2).
- Türkmen, S., Çelik, A., Tunar, M., Tok, İ., Tatlıbal, P., & Ada, E. N. D. (2010). Paramedik Program Öğrencilerinde Beden Eğitimi Ve Güç Geliştirme Dersinin Vücut Kompozisyonu Ve Fiziksel Performans Üzerine Etkileri. Beden Egitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 4(2).
- Akman, A.O., Aydoğdu, O., Öztürk, Z.B., Demirbüken, İ., Sarı, Z., Çolak, T.K., Acar, G., Yurdalan, S. ve Polat, M.G., 2013, Ofis çalışanlarının fiziksel aktivite düzeylerinin; bel ağrısı, yaşam kalitesi, depresyon ve anksiyete seviyesi üzerine etkisi, 7. Ulusal Spor Fizyoterapistleri Kongresi, Ankara.
- Yoncalık, M.T., Aslan, E., Yaka, M., 2017 Fizik tedavi ve rehabilitasyon alan hastaların fiziksel aktivite düzeyleri ile sağlıklı yaşam davranışı biçimleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 2(3), 57-68.
- Clarke, K.K., Freeland, G.J., Klohe, L.D.M., Milani, T.J., Nuss, H.J., Laffrey, S., 2007, Promotion of physical activity in low-income mothers using pedometers, J Am Diet Assoc.,107, 962-967.
- Hootman, J.M., Macera, C.A., Ham, S.A., Helmıck, C.G., Joseph, E., Snıezek, J.E., 2003, Physical activity levels among the general us adult population and in adults with and without arthritis,Arthritis & Rheumatism, Arthritis Care & Research. 49(1),129-135.
- Güler-Edwards, A. (2008). Relationship between future time orientation, adaptive selfregulation, and well-being: Self-type and age related differences (Doktora tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir (Tez No.227638).
- Göçet-Tekin, E. (2014). Üniversite öğrencilerinin psikolojik iyi olma, duygusal zeka ve sosyal iyi olma düzeyleri arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Doktora tezi. Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
- Çakmak, Ö. (2005). Eğitim Ve Fen-Edebiyat Fakülteleri Biyoloji Bölümü Öğrencilerinin Kaygı Düzeylerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 4(14), 115-127.
- Bilgel, N., Kabataş, B., Atalar, G., & Gündüz, Y. (2007). Uludağ üniversitesi iktisadi ve idari bilimler fakültesi öğrencilerinin duygu durum araştırması. 8. Türkiye Ekonometri ve İstatistik Kongresi, 24-25.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Subjects | Emergency Medicine |
| Journal Section | Research Articles |
| Authors | |
| Publication Date | December 15, 2020 |
| Submission Date | September 7, 2020 |
| Acceptance Date | December 11, 2020 |
| Published in Issue | Year 2020 Volume: 1 Issue: 2 |
